अंधार

दिवस आणतो बापाची माया शिस्तीची लय
अंधार म्हणजे दिवसाची छाया आईची सय

हसर्या जखमा बिनदिक्कत भळभळणार्या
मुक्या वेदना मुक्त मोकळ्या कळवळणार्या
काळ्या शाईत विरघळणारे खारट पाणी
बुजर्या स्पर्शामधून फुलती प्रेम निशाणी
काळोखाच्या पदरामागे दिवाभितांना आश्रय, अवसर
कुठे बंद डोळ्यातून वाहती चिंता आशा स्वप्न निरंतर
लपती चिंध्या, लपती ठिगळे;
काळे गोरे समान सगळे,
अंधाराच्या मिठीत अवघे मिटले अंतर
पूर्व दिशेला पुन्हा उलगडे सोनसळी पट, सुंदर सुंदर…