प्रकाशाच्या मुळाशी
काळं टोक वातीचं
भिजतं कोण जळतं कोण
कौतुक मात्र ज्योतीचं
लखलखणारी वीज तिचा
काय थाट काय प्रताप
मेघ होतो जखमी मात्र
पराक्रमाचा तिला किताब
युगायुगांचा हाच रिवाज
हीच रीत जेत्यांची
प्रत्येक ताज व्यथा सांगतो
कलम झालेल्या हातांची
Friday, May 8, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
8 comments:
हे काही ट ला ट फ ला फ निश्चितच नाही हं!
फार सुरेख कविता!
Outsanding , superb ....
var mhanale te barobar aghe - हे काही ट ला ट फ ला फ निश्चितच नाही हं!
Kaslee sundar kavita ahe, chhotyashya chhan kartes tu ekdum
farach masta.. nusati yamaka na juLavata artha hi aahe kavitet kevaDha.
aaNi 3 kaDavi karun thambalis he hi khaasach. nahitar jamatiye kavita mhaTalyavar 7/8 kaDavi aaraamat "paaData" yetat, paN mag sagaLa rasabhangg ch hoto.
khup sahii.
Thanks everyone..
tuzi hi kavita itaki awadaliye ki paaTh zaliye mala. ek don shabd neetse athavat navhate tar meeting chalu asatana bechain zalo. desk pashi alyavar punha vachli tevha samadhan zala. :D
अप्रतिम, खूप म्हणजे खूपच आवडली!
छान झालीय ही कविता. हा ब्लॉग आजच पाहिला. छान!
Post a Comment